فرهنگ >> فرهنگ و هنر
"رقص گندم زار" مروری بر خاطرات شهید محمدرضا نمکی
در بین گریه و نالهها همون طور که چشمم به آسمون و بالگرد در حال سوختن بود، آه از نهادم برآمد. در پشت شعلههای آتش، یک نفر بر دشمن و تعدادی نیروی پیاده عراقی رو دیدم که شلیک کنان به طرف ما میدویدن! اندک امیدی هم که به نشستن بالگرد نجات داشتیم، داشت مبدل به یاس میشد.
خبرگزاری دفاع مقدس: رقص گندم زار، قصهای خیالی و بازی با کلمات نیست. داستانی است بر مبنای زندگی کوتاه، اما سرشار از عشق و دلدادگی یک انسان مومن و آزاده که با خدای خود عهد بست تا آخرین نفس در مقابل دشمنان دین و مردم کشورش، ایستادگی کند و چه مردانه و مخلصانه، جان را بر سر پیمان نهاد.
کتاب «رقص گندم زار» داستانی بلند و جذاب از زندگی شهید «محمدرضا نمکی» از خلبانان تیزپرواز هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در دوران دفاع مقدس خوش درخشید و یاد و نامی شایسته از خود بجا گذاشت.
در بخش ابتدایی این کتاب میخوانیم:
اصفهان در آن شب چه زیبا بود. دختر جوانی بودم که با شور و اضطراب از روبه رو شدن با ناشناختهها پا به عرصه شهری غریب نهاده بودم.
مشتاقانه تماشا میکردم و ناخودآگاه در پی کشف شباهتها و تفاوتهای این شهر با زادگاهم، تهران بودم.
چه اندیشههایی در سر داشتم. آمده بودم تا به خیال خود قلهها را فتح کنم. چراغانی بود رویاهایم، اما سرنوشت من طور دیگری رقم خورده بود؛ پر از تنهایی و هراس و در عین حال زیبا و غرورآفرین!
چه اندیشههایی در سر داشتم. آمده بودم تا به خیال خود قلهها را فتح کنم. چراغانی بود رویاهایم، اما سرنوشت من طور دیگری رقم خورده بود؛ پر از تنهایی و هراس و در عین حال زیبا و غرورآفرین!
زیستن در کنار مردی که جانانه در مقابل تمام مشکلات ایستاد و عاشقانه و آگاهانه پرواز کرد، همیشه مایه مباهات من بوده و هست. ایام با او بودن، هر چند دیری نپایید، اما زیباترین و درخشانترین دوره زندگی من محسوب میشود.
چقدر زود گذشت و امروز نشانه روزهای سخت بیاو بودن، تنهایی و تارهای سفید گیسوانم است.
آن کوچههای سرشار از بوی اقاقیا، دیگر گامهایت را به مهمانی مادر نمیخوانند. یکباره و بیخبر کجا رفتی و من و مادر و دخترمان را در ماتم افکندی؟ دلم سخت گرفته است. وقتی به آن روزهای پر از شادی و نشاط برمی گردم، دگرگون میشوم.
آن کوچههای سرشار از بوی اقاقیا، دیگر گامهایت را به مهمانی مادر نمیخوانند. یکباره و بیخبر کجا رفتی و من و مادر و دخترمان را در ماتم افکندی؟ دلم سخت گرفته است. وقتی به آن روزهای پر از شادی و نشاط برمی گردم، دگرگون میشوم.
از پنجره آشپزخانه به انتهای کوچه خیره میشوم. انگار همین دیروز بود. وقتی میرفتی، آن قدر نگاهت میکردم تا در خم کوچه ناپدید شوی. با چه ذوق و شوقی برای تولد فرزندمان آمدی. از خانه تا بیمارستان آرام راندی و مثل بچهها شوق سراپایت را گرفته بود. شب قبل چه گفتوگوی شیرینی داشتیم.
در بخش دیگری از این کتاب آمده است:
خدایا! یا فاطمه زهرا! رضا داره میسوزه! خودت کمکش کن! به خاطر دخترش کمکش کن!
در بین گریه و نالهها همون طور که چشمم به آسمون و بالگرد در حال سوختن بود، آه از نهادم برآمد. در پشت شعلههای آتش، یک نفر بر دشمن و تعدادی نیروی پیاده عراقی رو دیدم که شلیک کنان به طرف ما میدویدن! اندک امیدی هم که به نشستن بالگرد نجات داشتیم، داشت مبدل به یاس میشد.
در اون حال با خودم گفتم شاید رسیدن اونا باعث نجات رضا بشه! اسارت بهتر از مرگ و سوختن تو شعلههای آتش بود، البته به شرطی که خلاصمون نکنن! با مرگ و زندگی و اسارت دست به گریبان بودم که از پشت بالگرد در حال سوختن، یک نفر تبر به دست ظاهر شد و مستقیم به طرفم پرید...
و در بخش پایانی کتاب میخوانیم:
بابای خوبم! تو در آرامش لبخند بزن. آرام باش و راحت بخواب! میخواهم برایت لالایی بخوانم. آری، لالایی بخوانم.
نگاهم بیاختیار در سطور دفتر میماند. قطرهای اشک از نوک مژگانم بر صفحه مینشیند. رضا در دل اشک شکل میگیرد و لبخند میزند. احساس میکنم، نه! یقین دارم که همیشه نظاره گر من و دخترمان است و هیچگاه تنهایمان نخواهد گذاشت. او خوشحال است و خیالش راحت که تو را در کنار دارم، آری دختر خوبم! اگر تو را نداشتم...
علاقهمندان برای دریافت این کتاب میتوانند با نشانی تهران، صندوق پستی ۱۷۱۴- ۱۱۱۵۵ نشر آجا مکاتبه کرده و یا با تلفن ۸۱۹۵۴۴۲۲ تماس بگیرند.
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲
انتشار یافته: ۱
صمد لطافتی
| 
۲۳:۵۴ - ۱۳۹۳/۰۴/۲۱
با سلام.در حق خلبانان چه در جنگ و چه پس از جنگ کم لطفی شده!! این دلیران کشور را در 5-6 ماه نخست از اشغال بیشتر نجات دادند! از شما خواهش دارم که در راه شناسندن این شجاعان راه خود را ادامه دهبد.
نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار
