تلاش تکفیری‌ها برای دستیابی به سلاح‌های بیولوژیک/ محصولات تراریخته می‌توانند به اگروتروریسم منجر شوند

گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس: موضوع بیوتروریسم مطلبی است که این روزها در محافل مختلف از آن سخن به میان میآید و حتی برخیها از ترور خود بدینوسیله مطالبی را عنوان میکنند؛ به همین خاطر برای آشنایی بیشتر با این خطر بالقوه، خبرنگار دفاع پرس گفتوگویی را با دکتر علی کرمی انجام داده است.

دکتر کرمی استادتمام دانشگاه، فوق تخصص مهندسی ژنتیک، دارای 32 سال تجربه در حوزه دفاع بیولوژیک، تهدیدات نوین زیستی و پدافند زیستی، بنیانگذار انجمن بیوتکنولوژی ایران و رئیس پژوهشکده مجازی بیوتکنولوژی پزشکی است.

آنچه در ادامه آمده بخش دوم و پایانی گفتوگوی دفاع پرس با دکتر کرمی است.

دفاع پرس: باتوجه به اهمیت موضوع، این سوال پیش می آید که چطور وقوع بیوتروریسم را اثبات می کنید؟

اگر فردی ادعا کند که به شیوه بیوتروریسم مورد سوء قصد واقع شده، با پاسخ به حدود 30 سوالی که بنده با تجربیات 32 ساله در این موضوع در ذهن خود دارم، می توان متوجه شد که آیا فرد مورد نظر درست می گوید یا خیر.

البته باید این نکته را هم یادآور شد که چون تهدید محسوس نیست و فرد مبتلا در لحظه متوجه آن نمیشود، اثباتش بسیار سخت است؛ ولی باید گفت که قطعا از این روش در ایران استفاده شده است.

دفاع پرس: آیا حادثهای که در 17 سپتامبر 2001 رخ داد را میتوان نمونهای از تأثیر بیوتروریسم در تغییر حکومت ها ذکر کرد؟

آنچه باعث مطرح شدن جدی و معروف شدن بیوترویسم در دنیا شد، اتفاقی بود که در سال 2001 به نام حادثه 17 سپتامبر رخ داد و سر و صدای آن همه رسانه های جهان را در بر گرفت؛ در این حادثه با توزیع 25 پاکت نامه حاوی یک نوع پودر سفید حاوی میکروب سیاهزخم بین شخصیتهای مهم و تعدادی مردم عادی در آمریکا پنج نفر کشته شدند، و این موضوع بهانهای شد تا آمریکا به عراق حمله کند؛ پس بیوتروریسم میتواند باعث تغییر حکومتها هم شود.

دفاع پرس: حال اگر تهدید را فقط تهدید نظامی قلمداد کنیم، موضوع بیوتروریسم چه وضعیتی پیدا می کند؟

اگر تهدید را فقط تهدید نظامی و سخت قلمداد کنیم، دشمنان با بیوتروریسم می توانند مسئولان و افراد شاخص جامعه را تهدید کنند و این کار را هم می توانند از طریق عوامل نفوذی محقق سازند؛ بهعنوان مثال «ودیع حداد» از مبارزان فلسطینی بود که به واسطه مصرف شکلات مسموم که توسط عامل نفوذی رژیم صهیونیستی در اختیار وی قرار گرفت، ترور شد و فوت کرد.

در مثالی دیگر میتوان به «ویکتور یوشچنکو» اشاره کرد؛ این فرد که یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در اوکراین بود به وسیله «دیوکسین» مسموم شد؛ به نحوی که بعد از مسمومیت چهرهای «کریهالمنظر» پیدا کرد، و یا یاسر عرفات که با پلونیوم 210 مورد ترور واقع شد؛ یا مرگ رئیس جمهور قبلی ونزوئلا که به ترور بیولوژیک مشکوک است.