تنبیه نظامی

سال 1359 گروه فدائیان انقلاب اسلامی تشکیل شده بود که در زمان جنگ، از آنجا به مناطق جنگی نیرو اعزام می کرد. حاجی حسین بصیر و حاجی مالک اکبرزاده (مسئول بنیاد شهید شهرستان محمود آباد) هم بودند. حاجی مرا به عنوان سرباز قبول و به منطقه عملیاتی آبادان اعزام کرد. در آنجا، مدت کوتاهی آموزش نظامی دیدیم. برای تمرین تاکتیک های نظامی، به ما تیر فشنگ جنگی و یک قبضه اسلحه برای تمرین دادند. برای تیراندازی در یک خط قرار گرفتیم. من که اولین بار بود اسلحه بدست می گرفتم، بعد از شلیک5 تیر رگبار، به پشت افتادم. حاجی که مرا دید، جلو آمد و پرسید: این چه کاری بود؟ برای اینکه حواست جمع شود و دیگر چنین حرکاتی از تو سر نزند، به سمت تپه مقابل چند بار با سرعت برو و برگرد. آنقدر این کار ر اکردم که نفسم بند آمد. او که حالم را دید، مرا فرا خواند و گفت: حرکت خطرناکی کردی، نزدیک بود بچه ها را به کشتن بدهی!
من از او عذر خواهی کردم. تلاش کردم که تیراندازی را یاد بگیرم و موجب خطر نشوم. البته تنبیه حاجی هم به موقع بود.