شهید زمانلو: چه بهتر که انسان در راه خدا و اسلام شهید شود

به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، شهید «حسن زمانلو» متولد سال ۱۳۴۴، از رزمندگان دلاور تیپ حضرت عبدالعظیم (ع) بود که ۱۸ اسفند سال ۱۳۶۲ به شهادت رسید و پیکر مطهرش سال ۱۳۷۴ تفحص و در بهشت‌زهرا (س) تهران به خاک سپرده شد.

این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود نوشته است:

فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا

مومنان باید در راه خدا با آنان که حیات مادی دنیا را بر آخرت گزیدند، جهاد کنند و هرکس در جهاد به راه خدا کشته شد یا فاتح گردید، زود باشد که او را در بهشت ابدی اجری عظیم دهیم. قرآن کریم آیه ۷۳ سوره نساء

متن کامل وصیت‌نامه اینجانب «حسن زمانلو» فرزند «حسین» مورخه ۶۱/۸/۱۷

به نام آن‌که هستی ما از اوست و با سلام بر یاری‌دهنده رزمندگان حضرت مهدی (عج) و با درود بیکران به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و امت شهیدپرورمان؛ و با سلام بر ارواح پاک تمامی شهیدان اسلام. وصیت کوتاهی به پدر و مادر خود می‌کنم.

پدر و مادر عزیزم! اگر خبر شهادت مرا به شما دادند، بی‌تابی نکنید؛ باید آن‌قدر صبور و بردبار باشید؛ زیرا که خداوند با صابرین است و آیه شریفه «انا لله و انا الیه راجعون» را بخوانید که زیرا ما از خدا هستیم و به‌سوی او بازگشت می‌کنیم. پدر و مادر! می‌دانم شما چه احساسی از خبر شهادت من دارید؛ ولی چه بهتر که انسان در راه خدا و اسلام شهید شود؛ چون اولیاء ما از حضرت علی (ع) گرفته تا دیگر امامان‌مان همه آرزوی شهادت داشتند و ما هم که پیروان آن‌ها هستیم، پویای راه حسین (ع) هستیم. دوست دارم که راه آن‌ها را بپیمایم.

پدر و مادر عزیزم! من خیلی مشتاق زیارت قبر شش گوشه امام حسین (ع) را داشتم؛ زیرا انسان هر نفسی که می‌کشد رو به مرگ می‌رود؛ ولی از شما‌ها می‌خواهم که هروقت راه کربلای حسینی بر روی مسلمین باز شد و اگر فراهم شد که شما‌ها هم به کربلا بروید، از امام حسین (ع) بخواهید گناهانی که در طول عمر زندگیم کردم، ببخشد و مرا در آخرت شفاعت کند.

مادر عزیزم! من برای تو پسر خوبی نبودم و همچنین پدر عزیزم مرا حلال کنید و همچنین خواهرانم و برادرانم برای شما برادر خوبی نبودم مرا حلال کنید. مادر عزیزم! یک‌سری کتاب‌هایی که از مسجد آورده بودم و یک‌سری هم داشتم آن‌ها را به کتابخانه مسجد بدهید.

وصیتی هم به دوستانم دارم. برادرانم! قدر همدیگر را بدانید که زیرا در این برهه از زمان اسلام به یکایک شما نیاز دارد؛ اگر بین همدیگر تفرقه داشته باشید، شیطان کار خود را می‌کند و ضربه‌اش را خودتان می‌خورید، با همدیگر مهربان باشید و همیشه در کارهایتان با همدیگر همبستگی داشته باشید. دوستانم همیشه به یاد خدا باشید که با یاد خدا همیشه دل‌هایتان آرامش پیدا می‌کند و آن موقع هوای نفسانی نمی‌تواند در درون شما نفوذ کند و شما را از صراط المستقیم نمی‌تواند به در کند، همیشه به یاد مردم باشید که هر لحظه مرگ به سراغ انسان می‌آید.

برادرانم! از شما‌ها حلالیت می‌طلبم و از شما می‌خواهم که مرا حلال کنید و از خداوند بخواهید که گناهان مرا ببخشد و همیشه دعا کنید سر نماز‌های‌تان که این امام را خداوند نگه دارد و هرچه سریع‌تر فرج آقایمان امام زمان را نزدیک کند و رزمندگان ما را پیروز کند.

پدر و مادر عزیزم! اگر جنازه من به دست‌تان رسید، در قطعه شهدای بهشت زهرا (س) دفنم کنید و‌ ای مادر، اگر دلتنگ شدی اگر به یاد من افتادی بیا در بهشت زهرا، آن موقع به یاد شهیدانی باش که گمنام شهید شدند و پدر و مادرشان هیچ خبری از آن‌ها ندارند. به یاد شهیدان کربلا باش به یاد قاسم بن الحسن به یاد علی اکبر باش که من راه آن‌ها را می‌روم؛ زیرا من نوجوانی بیش نیستم و دوست دارم که با علی‌اکبر‌ها مشهور شوم؛ و خواهرانم معصوم و نرگس و کبرا، دوست دارم که بعد از مرگ من زینب‌گونه‌وار باشید؛ زیرا حضرت زینب (س) با آن سختی‌هایی که کشید، برادرش را از دست داد و پسر برادر را از دست داد، هیچ خم به ابرو نیاورد و با دستگاه طاغوتی یزید مبارزه کرد و همچنین برادرانم داود و محمد دوست دارم که بعد از مرگ من راه من را ادامه دهید و محمد دوست دارم که تو راه قاسم بن الحسن ۱۲ ساله را بروی. خوب بیش از این...

انتهای پیام/ 113