آواز قوی «خط سازش» بر عرشه نفتکش گریس
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ اگر قرار باشد برای انقلاب اسلامی ایران به عنوان نقطه عطف تحولات قرن بیست و یکم شاخصه‌هایی را جهت تعریف و بازشناسی به دنیا مد نظر قرار دهیم، قطعا «مقاومت» و «استکبارستیزی» یکی از شاهرگ‌ها و شاخصه‌های بنیادین آن خواهد بود.
از منظری متفاوت، آنچه که انقلاب اسلامی را در برابر همه توطئه‌ها و خباثت‌های دشمنانش مقاوم و سرپا نگه داشته، راهبرد قرآنی مقاومت است کما اینکه ذات باری‌تعالی در مصحف شریف آورده است که «فأستقم کما أمرت و من تاب معک». البته انقلاب اسلامی هم چونان نفس آدمی، همواره به تماشای ستیز و همآوردی دو نیروی خیر و شر در درون خود نشسته است، یکی خط مقاومت و استکبارستیزی و دیگری خط سازش و ذلت‌پذیری.
البته این روزها روزهای بازی با کلمات و پنهان شدن پشت واژه‌هاست؛ از این‌رو به استکبارستیزی در میدان نبرد جنگ روانی و رسانه‌ای، می‌گویند «جنگ‌طلبی، خشونت طلبی یا انزواطلبی»! و از سازش با ابرقدرت‌ها با عناوینی چون «صلح طلبی، تعامل با دنیا، مذاکره برد ـ برد» یاد می‌کنند؛ نکته مهم این است که وقتی به آورده این دو تفکر دقیق می‌نگریم، ثمره اولی را قدرتمند شدن در طول زمان به همراه زندگی عزتمندانه می‌یابیم و ثمره دومی را بردگی و اسارت در هزار توی خواسته‌ها و توقعات ریز و درشت دشمنان.
با قدرت گرفتن غرب‌گرایان در ایران، در دوره‌ای بسیار کوتاه ملت گمان کردند که بجز مقاومت و جگر کردن در برابر دشمنان، راه مذاکره هم مسیری است که می‌تواند دنیا و آخرت آنها را تضمین کند، حال آنکه دیری نپایید که کوه مذاکره موش زایید و نقاب از پرده استکبار افتاد و حلقه محاصره و فشار بر گردن دولت و ملت تنگ‌تر شد. در همین راستا سکه مذاکره و تعامل (همان سازش قدیم) در میان بدنه جامعه از رونق افتاد و توفق راهبرد مقاومت با مصداق بارز آن یعنی پیروزی ایران در جنگ نفتکش‌ها، آخرین میخ بر تابوت مذاکره کوفته شد.
آنچه که در جنگ نفتکش‌ها بیش از همه ظهور و بروز یافت، شیفتگی و شعف ملتهای مسلمان دنیا از اقتدار و رزمجویی حکومت اسلامی ایران در برابر دو بازوی استکبار، یعنی آمریکا و انگلیس بود. در حقیقت آواز قوی* سازش با غرب که در عمل ثابت کرد سازش و تعامل هر دو برای استکبار عقب‌نشینی تعریف می‌شود و آن را حاکی از ضعف ما می‌پندارند نه قوتمان، از عرشه کشتی گریس که اولین سوراخ در سد پوشالی هیمنه استکبار بود، به گوش همه دنیا رسید.
شاید برای ما که طبق گفته بالا مصداق ماهی در آب را داریم، چرخیدن اقتدارآمیز قایق‌های نظامیمان به گرد نفتکش متخلف انگلیسی عادی به نظر برسد، اما این صحنه قند در دل ستمدیدگان منطقه آب می‌کند که مگر می‌شود کشتی خبیث‌ترین قدرت جهان در طول تاریخ را در محاصره درآورد؟!
امروز مقاومت نان شب سفره شرف ملتی است که هر بار از سر تواضع و بزرگی نرم‌خویی نشان داد، غربیان رمیده حال و پریشان احوال، به طمع دریدن او چنگ و دندان نشان دادند، اما صحنه عمل نشان داد که ملت ایران بر کدامین صراط موفق خواهد بود و با کدامین روش به آرزوهای خود خواهد رسید.
* معروف است که قوها قبل از مرگ شروع به آواز خواندن می‌کنند و کاربرد آن کنایه‌ای است به جریان‌ها و نحله‌هایی که در حال افول و اضمحلال هستند.
انتهای پیام/ 112
